سفرنامه شماره 2 ** 17 اسفند تا تا 12 اردیبهشت **
سلام سلام سلام و خلاصه کلی سلام به همه ی دوستای گل نی نی وبلاگی. می دونم که احتمالاً دیگه داشتید نا امید می شدید از آپ شدن وبلاگ رادین کوچولو. اما بالاخره این آخرای سفر یه وقتی پیدا شد تا بیام و هم ثبت وقایع کنم و هم سری به دوستای گلم بزنم.
از اونجایی که زمان زیادی گذشته و اتفاقات زیادی هم افتاده مجبور به خلاصه نویسی هستم.
از همون روزهای آغازین ورود به ایران سفرهای زنجیره ای ما شروع شد و در هر یک از این سفرها ما بیشتر پی بردیم که این آقا رادین چقدر خوش سفره. سفر با ماشین، اتوبوس، هواپیما و حتی کشتی و قایق هیچ کدوم باعث نشد که این مرد کوچک ما اذیتمون کنه و ما هم نهایت سواستفاده رو از این قضیه کردیم و به هرکجا که می تونستیم رهسپار شدیم.
خط سیر رادینو پلو و خانوادش به شرح زیره:
تهران، اصفهان، چادگان، شیراز، جهرم، اصفهان، تهران، کاشان، اصفهان، بندرعباس، قشم، جهرم، شیراز، مشهد، اصفهان، خوانسار، گلپایگان، محلات و باز هم اصفهان تازه هنوز یه بار دیگه هم باید بریم تهران.
مدت اقامت توی هر کدوم از این شهرا هم از چند ساعت تا چند روز متغیر بود اینکه دیگه چه اتفاقاتی تو این سفرا افتاد خیلی طولانیه فقط خدا را شکر که هر چه بود خوبی بود و خوشی.
اما و اما مهمترین رویداد این سفر به عقیده ی من دندان در آوردن شازده کوچولوی ما بود بتاریخ چهارم اردیبهشت سال نود و یک در مشهد که هممون رو خوشحال کرد. آقا رادین پنج ماه و سه روزه بود!
اما اندر احوالات ای روزهای آقا رادین
شیطون، بلا، بازیگوش
غلت می زنه
هر از گاهی "بابا " میگه و دل همه رو آب می کنه و جالب اینه که بابا رو هم به باباش می گه هم به مامانش یعنی یه جورایی هنوز مفهوم کلمه رو درک نکرده و فقط می گه
شدیداً به پدربزگ ها و مادربزگ هاش وابسته شده تا بعداً حسابی از خجالتمون در بیاد و بیچارمون کنه
هر وقت دلش بخواد می زنه زیر آواز
پاهاشو شناخته و کلی باهاشون رفیق شده
دلش پر می کشه واسه غذا و سفره و دائم داره رد خوراکیهایی که می ره سمت دهان همه رو می زنه
عاشق دالی بازیه
یکی از تفریحات سالمش بپر بپر کردن روی کیبورده
تا بابایی رو می بینه فنراش بکار می افته و این یعنی اینکه بابا بیا بپر بپر بازی کنیم و تا مامانی رو میبینه یه لبخند بزرگ به اندازه ی عرض صورت تحویلش می ده و این یعنی مامانی بیا کارت دارم من رادین بی آزارم فقط یه کم شیر می خوام.
و تحولات بسیار دیگر که در آینده خواهم گفت.
سپاس برای وقتی که گذاشتید