صحبت های من با فسقلیم

همسر عزیزم و مهربان پدر فرزندم از میان تمام روزهایی که برای من روز توست، امروز تقویم را نیز به نامت زده اند تا با بهانه ای بیشتر از هر روز بودنت را جشن بگیرم. مهربانم، ای که با بودنت زندگی رنگ و بوی دیگری دارد؛ همیشه باش و با بودنت شادی های بیشمار را باعث باش. امسال نخستین سالیست که نام پدر بر تو نهاده شده.مبارک باشدت این نام که تعبیر هزار هزار حرف نگفته و خط ننوشته است.پدر یعنی نقش یک دنیا شادی بر لبخند همیشه به لب نشسته ی تو.پدر یعنی تمام غم های دنیا تنها به اندازه ی نقطه ای در گوشه ی چشمان تو. ای که نامت یعنی آرامش من و فرزندمان، ای که بودنت دلخوشی هر روز ماست، ای که از نفس های سبزت هر دم تازه می شویم و ای که تکیه گاهی هستی از صخره ...

سلام خدایا خودت مراقب فرناز و رادین باش. به تو سپردمشون. این ماه های آخر به خیر بگذره.  

اول شهریور ، روز پزشک بر جامعه پزشکی و تمامی پزشکان متعهد فارسی زبان، مبارک باد. فرناز عزیزم روزت مبارک.   ...

انگار همین دیروز بود که من و تو هر کدام از سویی، اولین کلمات مشترکمان را با هم نواختیم و این نخستین حرف از حروف رمزی بود به نام تقدیر؛ و ببین که چگونه تقدیر ما را در بین شلوغی های این دنیا و از پس کوچه پس کوچه های پر هراس زندگی به هم رساند و امروز من و تو از خشت وجود خودمان محفلی ساخته ایم به نام زندگی مشترک و رساله ای نو بدست گرفته ایم تا آرزوهایمان را که حالا دیگر بوی اشتراک می دهد، به واقعیت گره بزنیم. همسر مهربانم، چه خوب شد که تو تقدیر من بودی و چه خوب شد که ستاره ی تو در آن سوی آسمان ها به ستاره ی من گره خورده بود و چه خوب شد که خدا سخت به یادمان بود و حتی آنجا که ما نیز فراموشش کرده بودیم او هنوز به یادمان بود و پدرانه مراقبم...